Een temperamentvolle kleuter, een eigenwijze peuter en een 3 maanden oude baby bij elkaar zorgde regelmatig voor chaos in huis. En eerlijk... niet alleen chaos in mijn huis, maar ook in mijn hoofd. Geregeld waren er momenten dat ik dacht ´Hoeeeee dan..`?! Ik ging op zoek naar advies en tips en stuitte op het boek 'How2talk2kids, effectief communiceren met kinderen' van Adele Faber en Elaine Mazlish. Het boek belooft op de achterkant dat de schrijvers een respectvolle manieren van communiceren hebben ontwikkeld waar alle partijen zich beter bij voelen. Klinkt goed!
Aangezien onze kleuter ons nogal op de kast kan krijgen door iets gewoon pertinent niet te willen doen en onze peuter ons gewoon keihard kan negeren als we iets vragen begon ik direct met lezen. Manieren om kinderen uit te nodigen tot cooperatief gedrag, zoals het boek het zo mooi omschrijft. Met andere woorden: hoe kan je iets aan je kinderen vragen zonder te gaan zeuren of je stem te verheffen. Halleluja.
1) Beschrijf wat je ziet of beschrijf het probleem
Als de hond uitgelaten moet worden: "Ik zie Belle voor de deur heen en weer lopen'
Als de lamp voor de zoveelste keer nog brandt: "Het licht in het toilet is aan'.
'Er is melk gemorst, we hebben een doekje nodig'
'Ik zie twee jongens met groene verf op hun handen en gezichten!'
"De deur staat open. Wie wil hem zachtjes dicht doen, Lucas of Thijmen?"
2) Geef informatie
Als de melk nog op het aanrecht staat: 'Jongens, melk wordt zuur als je 'm niet in de koelkast zet'.
Als je kind de bank als trampoline gebruikt: "Een bank is om op te zitten niet om op te springen'
'Koekjes worden zacht als je de trommel niet goed sluit'.
3) Geef een keuze
Als het tijd is om te gaan: 'We gaan over 5 minuten weg. Wil je nog een keer van de glijbaan of nog even op de schommel?'
Als er thuis gewerkt moet worden: 'Wil je voor of na het eten je huiswerk maken?'
4) Zeg het met 1 woord
Kinderen hebben een hekel aan preken en lezingen. Hoe korter de boodschap, hoe beter.
Als er geen aanstalten wordt gemaakt als het bedtijd is: 'Jongens, pyjama's!'
Als de hond bijna omkomt van de honger: "Stijn, de hond'
5) Omschrijf wat je voelt
Als je aandacht wordt gevraagd door continu aan je te trekken: 'Ik wil niet dat je aan mijn mouw trekt'.
Als je steeds onderbroken wordt: 'Ik vind het zo frustrerend als ik iets wil zeggen en steeds onderbroken wordt'
6) Schrijf
Hang briefjes op met een boodschap, zoals
Bij de wasbak: 'Help, van haren in mijn afvoer word ik ziek! Blup, je verstopte afvoer'
Op de tv: 'Huiswerk af? Hond uitgelaten? Dan mag ik aan'
Een papieren vliegtuigje door de huiskamer laten vliegen met dat er opgeruimd moet worden.
7) Gebruik humor
Als je kind zich niet wil aankleden: 'Kom, ik kleed je even aan...zo.. (onderbroek op zijn hoofd, sokken aan zijn handen)'
In de inleiding van het boek wordt er verwezen naar een reactie van Dr. Haim Ginott over het veranderen van oude gewoontes:
`Het is niet makkelijk om een nieuwe taal te leren. Je blijft altijd met een accent praten. Maar voor je kinderen zal het hun moedertaal zijn.` Verwacht dus niet meteen van jezelf dat het vanaf vandaag meteen compleet anders gaat. Gewoontes sluipen er in en het kost tijd om dit aan te passen. Maar om bewust te worden van je eigen reactie naar de kinderen toe is al een stap. En je mag trots zijn op jezelf als als het je is gelukt om niet te gaan zeuren als er niet geluisterd wordt, maar om het op een bovenstaande manier te proberen!
Wat je jezelf kunt afvragen als je niet tot je kind doordringt:
* Is mijn verzoek terecht gezien de leeftijd en capaciteiten van mijn kind?
* Vindt hij dat mijn verzoek onredelijk is?
* Kan ik haar een keuze geven wanneer ze iets moet doen, in plaats van erop te staan dat ze het nu meteen doet?
* Kan ik laten kiezen hoe iets wordt gedaan? (Ga je met kleine muizenstapjes of met grote berenstappen naar boven?)
* Zijn er dingen in huis die kunnen worden veranderd en daardoor meer uitnodigen tot coöperatief gedrag? (Een paar haken lager in de kast zodat kleding makkelijker zelf kan worden opgehangen)
* Wordt de meeste tijd die ik met mijn kind doorbreng gedomineerd door haar te vragen dingen voor mijn te doen? Of neem ik de tijd om alleen met haar te zijn - gewoon om even samen te zijn?
Reactie plaatsen
Reacties