Opvoeding

"Hij/zij heeft een sterke eigen wil.” Als je deze woorden hoort in verband met je kleintje, kun je vast een beetje glimlachen en tegelijkertijd lichtjes zuchten. Misschien herken je het: een kind dat precies weet wat het wil (en vooral niet wil) en een standvastigheid toont waar menig volwassene een puntje aan kan zuigen. We hebben het over een “strong-willed” kind (en nee, dat betekent niet alleen “een beetje koppig"). Het gaat om een temperamentvolle combinatie van vastberadenheid, intensiteit en een flinke dosis creativiteit in het ombuigen van de regels.

Laten we eens kijken wat het écht betekent om een strong-willed kind te hebben. Bereid je voor op een (h)eerlijke tocht door de wondere wereld van de miniatuur-doorzetters!

1. Altijd een eigen mening (over alles)
De kleur van het bord, de soort sokken, of de temperatuur van het badwater—een strong-willed kind heeft er een duidelijke mening over. Ze willen niet alleen meedoen in beslissingen; ze willen het roer volledig in handen hebben. Ze hebben een ingebouwde radar voor autonomie en vinden het heerlijk om zelf te bepalen wat er gebeurt.

Tip voor Ouders: Geef ze af en toe wat “nepkeuzes,” zoals: “Wil je eerst je tanden poetsen of eerst je pyjama aandoen?” Ze denken dat ze de leiding hebben, terwijl jij stiekem de touwtjes in handen houdt. Win-win!

2. Nee is een uitnodiging tot onderhandelen
Bij de meeste kinderen werkt een duidelijke “nee” vaak genoeg. Bij een strong-willed kind? Nee hoor, dat zien ze als een begin van een fascinerende onderhandeling. “Waarom niet?” gevolgd door een scala aan redenen waarom hun suggestie eigenlijk briljant is. Ze houden van debatteren en willen dolgraag begrijpen (lees: overhalen) waarom bepaalde dingen wel of niet mogen.

Tip voor Ouders: Blijf bij je punt, maar leg de reden kort en krachtig uit. Wees consistent en geef grenzen duidelijk aan, hoe verleidelijk het ook kan zijn om in hun creatieve argumenten mee te gaan.

3. Meegaand is niet hun stijl
Een strong-willed kind loopt niet in de pas omdat het nu eenmaal zo hoort. Nee, ze gaan hun eigen gang en vinden het niet erg om de ‘regels’ zo nu en dan te herzien. Ze zijn als het ware geboren leiders, en dat betekent dat ze niet zomaar doen wat anderen van hen verwachten.

Tip voor Ouders: Probeer hun leiderschapsvaardigheden positief te ondersteunen. Geef ze kleine verantwoordelijkheden waar ze controle over kunnen hebben, zoals het kiezen van een verhaal voor het slapengaan. Zo oefenen ze hun onafhankelijkheid binnen veilige grenzen.

4. Sterke emoties (met een harde hoofdletter ‘S’)|
Wanneer een strong-willed kind blij is, dan straalt het! Maar als er boosheid of frustratie opkomt, dan zal je dat ook merken—en hoe. Emoties gaan vaak op volle kracht, en het kan voelen alsof er een kleine storm door de kamer waait. Het goede nieuws? Diezelfde intensiteit kan ook betekenen dat ze gepassioneerde en liefdevolle kinderen zijn.

Tip voor Ouders: Blijf zelf rustig en help hen woorden te vinden voor hun gevoelens. Benoem emoties en laat merken dat het oké is om die te voelen. 

5. Volhardend, tot het einde
Een uitdaging opgeven? Niet voor je strong-willed kind. Ze bijten zich vast in iets dat ze willen bereiken, ook al betekent het dat ze elke plank moeten beklimmen of elke blokkentoren opnieuw moeten bouwen. Ze zijn vastberaden en stoppen niet totdat ze tevreden zijn met het resultaat.

Tip voor Ouders: Vier hun doorzettingsvermogen en help hen om obstakels op een constructieve manier te overwinnen. Complimenteer hen om hun inzet en stimuleer deze eigenschap—ze zullen er later nog veel profijt van hebben!|

Het opvoeden van een strong-willed kind brengt zeker uitdagingen met zich mee. Had ik namelijk al benoemd dat ze over alles een sterke eigen mening hebben en zeer volhardend zijn?! Maar probeer er ook de positieve en mooie kanten van in te zien. Deze kinderen hebben een kracht die, mits goed begeleid, later geweldige eigenschappen zoals doorzettingsvermogen, onafhankelijkheid en eerlijkheid kunnen versterken. Heb je een moment dat je even moe wordt van alle onderhandelingsskills, de emotionele uitbarstingen of de eindeloze discussies? Denk dan even aan de kracht van hun karakter. Ze zijn vastberaden, gepassioneerd en sterk. Wie weet welk pad ze voor zichzelf zullen creëren met al dat vuur in hen!

Het leed dat zindelijkheidstraining heet. Bijna 3 jaar is mijn zoontje. Wordt het niet tijd dat hij leert om zonder luier door het leven te gaan bedacht ik me. Ja! We gaan beginnen met de zindelijkheidstraining. Het wordt tijd om mijn peuter weer een stukje zelfstandiger te maken en eindelijk afscheid te nemen van die luiers. Maar hoe doe je zoiets? Cold Turkey: “Sorry, de luiers zijn op! Je kan nu geen luier meer om dus poepen en plassen moet voortaan op het potje” Of toch de wat mildere variant: oefenen (en oefenen en oefenen en…).

Ik koos voor de laatste optie. En dus begon ik bij stap 1: koop een potje. Een dag later stond er een potje in de vorm van een troon in de woonkamer. Als er daadwerkelijk iets op het potje wordt gedaan gaat er een triomfantelijk muziekje af. Tadaaaaa…. Gelukt! Met zoiets onder je billen wil je toch nooit meer een luier om?! Easy peasy dus. Door naar stap 2: luier uit. En net als ik me even omdraai begint mijn zoontje te huilen. Hij staat in het hoekje van de keuken met zijn onderbroek aan zijn benen geplakt en een plasje naast zijn voeten. “Oh, je hebt een natte broek? Kan gebeuren! Kom we doen een schone aan,” Als ik zijn onderbroek naar beneden trek komt er een walm mijn neus binnen waar je u tegen zegt. Poep. Dunne poep. Overal. Tussen de billen, op zijn benen, in zijn onderbroek, aan mijn vingers en natuurlijk een beetje onder zijn voet waardoor de hele keukenvloer onder gestempeld is. Adem in, adem uit. (Hoewel… in dit geval liever niet). Er is maar één oplossing: douchen! Na een kwartier zit ik samen met mijn schone peuter mét schone onderbroek in een schone keuken moe aan tafel.
Waar zijn die luiers? En snel een beetje!! 

Je bent na mijn ervaring natuurlijk enorm gemotiveerd om ook aan de slag te gaan!

Hieronder 7 (serieuze) tips die wel werken om je kind zindelijk te krijgen: 

1. Timing is alles: Wacht niet tot je kind een ingenieurstitel heeft voordat je met zindelijkheidstraining begint. Maar probeer ook niet je 6 maanden oude baby te vertellen dat het tijd is om naar het potje te gaan. Zoek naar tekenen dat je kleintje interesse begint te tonen - zoals het aanwijzen naar hun kruis als ze nat zijn - en gebruik dat als groen licht.
   
   

2. Koop een toiletvriendelijk potje: Denk aan het potje als een soort van troon voor je kleine koning(in). Kies er eentje die comfortabel is en waar je kind zich op zijn/haar gemak voelt. Bonuspunten als het een leuk kleurtje heeft of muziek maakt wanneer er iets in terechtkomt.
   
   

3. Maak van zindelijkheidstraining een circusact: Stel een vaste routine in waarbij je je kind regelmatig op het potje zet. Het is als een show - de luier gaat uit, de artiest (je kind) neemt zijn/haar positie in op het potje en dan... tromgeroffel... het grote moment! Applaudisseer alsof je in de eerste rij van een Broadway-musical zit, ongeacht het resultaat.
   
   

4. Spreek de juiste taal: Gebruik simpele en grappige zinnetjes om je kind aan te moedigen. "Wil je een plasje doen?" of "Moet de kleine beer naar de grote beer?" Maak er een spel van en laat je kind meedoen aan de lol.
   
   

5. Wees geduldig (en investeer in aandelen van babydoekjes): Zindelijkheidstraining kan net zo rommelig zijn als een food fight in een kleuterschool. Verwacht af en toe wat "spetters" en wees erop voorbereid. Het hoort er allemaal bij!
   
   

6. Maak er een feestje van: Geef je kind stickers, kleine traktaties of misschien zelfs een high five elke keer als ze naar het potje gaan als beloning. Het is als het winnen van de loterij, maar dan met minder geld en meer poep.
   
   

7. Geef het goede voorbeeld (en hoop dat je kind niet te veel van je leert): Neem je kind mee naar de badkamer en laat zien hoe het moet. Laat zien dat ook jij wel eens op het potje gaat - al is het maar om even rustig te zitten en een tijdschrift te lezen.
   
   En vergeet niet: het leven met jonge kinderen zit vol onverwachte wendingen en verrassingen. Dus blijf lachen, wees geduldig en geniet van de rit - met poep en plas en al!

Wat werkt(e) er bij jullie goed?

We kennen het allemaal: van die momenten waar je het gevoel hebt dat je jezelf blijft herhalen tegen je kind(eren). Heel vermoeiend. Maar daar is een oplossing voor: korte, krachtige oneliners die blijven hangen én werken! Een beetje humor, een vleugje wijsheid en voilà: jouw opvoedingsgids in een zin. Of je nu een peuter in de 'Waarom'-fase hebt of een pre-tiener met een attitude, deze oneliners zijn dé lifesavers voor elke ouder. Tijd om jouw opvoedingsarsenaal aan te vullen met wat krachtige punchlines!

De waardevolste opvoed-oneliners:

• "Boos zijn mag, schreeuwen niet."
  Perfect voor wanneer je kind als een mini-vulkaan ontploft.
  
  

• "Jij kiest: ruzie maken of samen spelen?"
  Gebruik deze zin als je kind aan het ruziën is en je een keuze wilt geven om het probleem zelf op te lossen.
  
  

• "Ik snap dat dit niet het antwoord is wat je wil horen, maar het is nee."
  Voor wanneer je kind probeert de nee om te buigen naar een ja. 
  
  

• "Ik hou van jou als je blij bent, ik hou van jou als je boos/verdrietig bent."
  Geef ze het gevoel dat ze zelfs tijdens hun mini-dramatische Oscar-momenten nog steeds op de rode loper staan bij jou.
  
  

• "Ik hou teveel van je om hier lang over te ruziën."
  Voor wanneer je merkt dat je vastzit in een eindeloze discussie met een zevenjarige advocaat in de dop. Tijd om de microfoon neer te leggen!
  
  

• "Ik luister als jij rustig praat."
  Dit kun je gebruiken wanneer je kind de sirene vol aanzet. 
  
  

• "Een grap is alleen leuk als iedereen erom kan lachen."
  Gebruik dit wanneer je kind een grap maakt die iemand anders kwetst, om het verschil tussen humor en kwetsen uit te leggen.
  
  

• "We worden niet boos om ongelukjes."
  Perfect voor die momenten wanneer de melk letterlijk over de tafel vloeit. Even ademhalen, het is maar melk... toch?
  
  

• "Nee betekent nee."
  Gebruik deze zin om te laten zien dat herhaaldelijk vragen de uitkomst niet verandert, maar ook dat als ze zelf 'nee' zeggen dit ook serieus genomen moet worden door de omgeving. 
  
  

• "Gevraagd en beantwoord."
  Deze is ideaal voor wanneer je kind voor de derde keer in vijf minuten dezelfde vraag stelt. Time to move on!
  
  

• "Een familie woont hier, dus de familie helpt ook mee."
  Helpt je kinderen te laten begrijpen dat het huis niet vanzelf schoon blijft en dat zij ook hun steentje zullen moeten bijdragen. 
  
  

• "We zijn een gezin, dus we helpen elkaar."
  Gebruik deze zin om samenwerking en verantwoordelijkheid binnen het gezin te bevorderen.
  
  

• "Laten we nu even flexibel denken."
  Voor die momenten waarop de plannen veranderen en je kind vast blijft hangen in standje paniek. Flexibiliteit is de sleutel!
  
  

• "Je mag voelen wat je voelt."
  Gebruik dit om je kind te laten weten dat al hun emoties geaccepteerd worden. 
  
  

• "Het spijt me, we proberen het morgen opnieuw."
  Gebruik deze zin om je kind te laten zien dat fouten oké zijn en dat er altijd een nieuwe kans is om het beter te doen.
  
  

• "Je haat mij niet, je haat de regel/grens."
  Zeg dit wanneer je kind gefrustreerd is door een regel of grens die je hebt gesteld en niet jou als persoon haten. 
  
  

• "Laat me zien dat je spijt hebt en niet alleen door sorry te zeggen."
  Deze zin leert je kind dat spijt niet alleen in woorden, maar ook in daden getoond moet worden.
  
  

• "Niet elke gedachte hoeft uitgesproken te worden."
  Gebruik deze zin wanneer je kind impulsief iets zegt dat ongepast of onvriendelijk is.
  
  

• "Heb je een vraag?"
  Voor de (kleine) commandeurs onder ons en je graag wil dat er gevraagd wordt of je wat te drinken wil pakken in plaats van dat dit als een commando op je afgevuurd wordt. 
  
  

• "Hoe kun je hem/haar helpen om zich weer beter te laten voelen?"
  Gebruik dit wanneer een van je kinderen een ander heeft gekwetst, om ze te laten nadenken over hoe ze de situatie kunnen herstellen.
  
  

• "Ik zie je vaak moeilijke dingen doen."
  Gebruik deze om het zelfvertrouwen een boost te geven als je kind aan geeft dat iets te moeilijk is voor hem/haar. 

Met deze oneliners kom je een heel eind om je lange, vermoeiende discussies te besparen met je kind. 
Succes! 

Ieder huishouden heeft zo zijn eigen trucjes, maniertjes en routines. Wat voor de één werkt hoeft niet te betekenen dat dit ook voor een ander goed werkt. Toen wij van twee naar drie kinderen gingen voelden wij ons opeens een groot gezin! Al scheelde het maar één persoon(tje). Wij voelden enorm de drang om ons huis drastisch onder de loep te nemen om allerlei handige manieren te bedenken voor veelvoorkomende problemen. En die deel ik graag met jullie. 

Een wasmand voor iedere was
Wat een ellende was dat: véél was en één wasmand. Met als gevolg dat deze continu overstroomde met wasgoed om hem vervolgens bij de wasmachine leeg te kiepen en alles te sorteren. Allerlei hoopjes ontstonden dan op de zolder: witte was, donkere was, gekleurde was, hete was... Dus dan probeerde ik als een gek al die wasjes te draaien omdat de vloer van de zolder vol lag met wasgoed. En als ik er even helemaal geen zin in had en het na één wasje het welletjes vond voor die dag, moest iedereen maar proberen de zolder tijdelijk te vermijden. Onze oudste slaapt op de zolder (althans dat is de bedoeling, maar dat vertel ik nog wel een keer in een andere blog). Dus euh ja, nee dit werkte dus niet. De oplossing lag eigenlijk voor de hand: ik wilde voor iedere was een eigen wasmand hebben. Is deze vol? Dan moet er dus gewassen worden. Uren speurwerk volgden daarop. Want hoewel de oplossing simpel was, was het juiste product vinden dit niet. Onze kleine, smalle overloop zorgt ervoor dat de opties beperkt waren. En toen stuitte ik op het juiste item! Deze kochten we in vier verschillende kleuren en het werkt voor ons top! (Hoewel er ook met gemak nog was óp de wasmand gelegd kan worden als de bak vol zit).

De speeltas
Bij ons aan de kapstok hangt een 'speeltas'. Dit is een tas met speelgoed voor ieder kind uit ons gezin. Autootjes, een paar dino's, kleurboek, stiften, kleine speelhondjes, kleine smartgames. Om een beetje orde in de choas te scheppen zit ieder soort speelgoed weer in een kleiner zakje. Het hangt klaar voor gebruik. Wanneer we er dan (spontaan) op uit gaan neem ik altijd deze tas mee. Zo hebben de kinderen altijd iets te spelen waar we ook belanden.

Kinderhoogte
De handdoek en theedoek hangen hier laat zodat de kinderen er goed bij kunnen. Er staat een krukje in de keuken zodat ze bij de kraan kunnen. Er is een kinderkapstok waar zij hun schooltas en jassen op kunnen hangen en zelf kunnen pakken. De schoenen staan in de kast op de onderste plank. Wanneer er zoveel mogelijk op de hoogte van de kinderen staat of ze er gemakkelijk bij kunnen door een kruk geef je ze mogelijkheid om zelfstandig te worden met veel dingen. 

Heb jij nog een geweldige hack? Deel deze dan hieronder.

Een temperamentvolle kleuter, een eigenwijze peuter en een 3 maanden oude baby bij elkaar zorgde regelmatig voor chaos in huis. En eerlijk... niet alleen chaos in mijn huis, maar ook in mijn hoofd. Geregeld waren er momenten dat ik dacht ´Hoeeeee dan..`?! Ik ging op zoek naar advies en tips en stuitte op het boek 'How2talk2kids, effectief communiceren met kinderen' van Adele Faber en Elaine Mazlish. Het boek belooft op de achterkant dat de schrijvers een respectvolle manieren van communiceren hebben ontwikkeld waar alle partijen zich beter bij voelen. Klinkt goed!

Aangezien onze kleuter ons nogal op de kast kan krijgen door iets gewoon pertinent niet te willen doen en onze peuter ons gewoon keihard kan negeren als we iets vragen begon ik direct met lezen. Manieren om kinderen uit te nodigen tot cooperatief gedrag, zoals het boek het zo mooi omschrijft. Met andere woorden: hoe kan je iets aan je kinderen vragen zonder te gaan zeuren of je stem te verheffen. Halleluja. 

1) Beschrijf wat je ziet of beschrijf het probleem
Als de hond uitgelaten moet worden: "Ik zie Belle voor de deur heen en weer lopen' 
Als de lamp voor de zoveelste keer nog brandt: "Het licht in het toilet is aan'. 
'Er is melk gemorst, we hebben een doekje nodig' 
'Ik zie twee jongens met groene verf op hun handen en gezichten!'
"De deur staat open. Wie wil hem zachtjes dicht doen, Lucas of Thijmen?" 

2) Geef informatie
Als de melk nog op het aanrecht staat: 'Jongens, melk wordt zuur als je 'm niet in de koelkast zet'. 
Als je kind de bank als trampoline gebruikt: "Een bank is om op te zitten niet om op te springen' 
'Koekjes worden zacht als je de trommel niet goed sluit'.  

3) Geef een keuze
Als het tijd is om te gaan: 'We gaan over 5 minuten weg. Wil je nog een keer van de glijbaan of nog even op de schommel?' 
Als er thuis gewerkt moet worden: 'Wil je voor of na het eten je huiswerk maken?' 

4) Zeg het met 1 woord
Kinderen hebben een hekel aan preken en lezingen. Hoe korter de boodschap, hoe beter. 
Als er geen aanstalten wordt gemaakt als het bedtijd is: 'Jongens, pyjama's!' 
Als de hond bijna omkomt van de honger: "Stijn, de hond'

5) Omschrijf wat je voelt
Als je aandacht wordt gevraagd door continu aan je te trekken: 'Ik wil niet dat je aan mijn mouw trekt'.
Als je steeds onderbroken wordt: 'Ik vind het zo frustrerend als ik iets wil zeggen en steeds onderbroken wordt'

6) Schrijf
Hang briefjes op met een boodschap, zoals
Bij de wasbak: 'Help, van haren in mijn afvoer word ik ziek! Blup, je verstopte afvoer'
Op de tv: 'Huiswerk af? Hond uitgelaten? Dan mag ik aan' 
Een papieren vliegtuigje door de huiskamer laten vliegen met dat er opgeruimd moet worden. 

7) Gebruik humor  
Als je kind zich niet wil aankleden: 'Kom, ik kleed je even aan...zo.. (onderbroek op zijn hoofd, sokken aan zijn handen)' 

In de inleiding van het boek wordt er verwezen naar een reactie van Dr. Haim Ginott over het veranderen van oude gewoontes:
`Het is niet makkelijk om een nieuwe taal te leren. Je blijft altijd met een accent praten. Maar voor je kinderen zal het hun moedertaal zijn.` Verwacht dus niet meteen van jezelf dat het vanaf vandaag meteen compleet anders gaat. Gewoontes sluipen er in en het kost tijd om dit aan te passen. Maar om bewust te worden van je eigen reactie naar de kinderen toe is al een stap. En je mag trots zijn op jezelf als als het je is gelukt om niet te gaan zeuren als er niet geluisterd wordt, maar om het op een bovenstaande manier te proberen!

Wat je jezelf kunt afvragen als je niet tot je kind doordringt: 
* Is mijn verzoek terecht gezien de leeftijd en capaciteiten van mijn kind? 
* Vindt hij dat mijn verzoek onredelijk is? 
* Kan ik haar een keuze geven wanneer ze iets moet doen, in plaats van erop te staan dat ze het nu meteen doet? 
* Kan ik laten kiezen hoe iets wordt gedaan? (Ga je met kleine muizenstapjes of met grote berenstappen naar boven?)
* Zijn er dingen in huis die kunnen worden veranderd en daardoor meer uitnodigen tot coöperatief gedrag? (Een paar haken lager in de kast zodat kleding makkelijker zelf kan worden opgehangen) 
* Wordt de meeste tijd die ik met mijn kind doorbreng gedomineerd door haar te vragen dingen voor mijn te doen? Of neem ik de tijd om alleen met haar te zijn - gewoon om even samen te zijn? 

"Neeeeee, zelluf doen!!" riep ik volgens mijn moeder zodra ik de 1,5 jaar was gepasseerd. En jawel, de appel viel niet ver van de boom. Er zijn momenten dat je kind vast en zeker een uur mag priegelen om de rits van zijn jas dicht te krijgen. Maar iedereen kent ook die dagen dat je nu - nú - NU weg moet en geen tijd hebt voor dit soort geneuzel. (Oh en laten we de dagen niet vergeten dat je wel tijd hebt, maar niet het geduld om te wachten tot je kind een taakje van 3 seconden al tien minuten probeert uit te voeren...euh oeps).
Maar laat het nou net een hele mooie eigenschap zijn van jonge kinderen: ze zijn van nature nieuwsgierig en leergierig! Maria Montessori had hier een mooie kijk op. Met dit stappenplan kan je Montessori integreren in je huis.

Maria Montessori

De aanpak voor thuis
- neem de tijd voor persoonlijke verzoring zoals aankleden, tandenpoetsen, haren kammen
- weersta de verleiding om direct te helpen
- Zet speelgoed en boeken in een lage (liefst open) kast
- Zorg voor kinderformaat servies, meubels
- Laat je kind kiezen uit 2 of 3 opties

Structuur aanbrengen... dat is wat ik als leerkracht probeer te doen omdat ik ervan overtuigd ben dat (jonge) kinderen daar baat bij hebben. Ook in ons huis komt dit terug. En dit kan op zo'n simpele manier. Ik heb een a4tje met de dagen van de week onder elkaar.

*

Nog even en we hebben de ´eindstreep´ weer gehaald: de zomervakantie! Geen wekker die vroeg af gaat, wakker schrikken omdat je teveel op de snoozeknop heb gedrukt, trommels vullen met gezonde troepjes, honderd keer naar boven roepen dat ze moeten opschieten omdat we bijna moeten gaan en huilende kinderen omdat ze vandaag echt hun haren niet willen kammen. Dat kunnen we een paar weken parkeren. Heerlijk! Maar... zes weken samen zijn. Ja, hier zijn we de zes volledige weken met elkaar. Zes. Weken. 24/7. Quality time. Zo noemen we dat (toch?!) Al is het op sommige momenten ook echt wel even op standje overleven. Of jij zelf gewoon moet werken of juist vrij bent met de kinderen, met deze 5 tips kan jij je vast uit de voeten. 

1) Rust en regelmaat
Daar heb je hem weer! Laten we eerlijk zijn: ook voor kinderen kan het een flinke overgang zijn om van vijf dagen in de week school ineens zes weken vrij te zijn. Natuurlijk is het helemaal niet erg als ze later naar bed gaan (en hopelijk ook later opstaan). Al moeten we niet gaan overdrijven. Een beetje het gebruikelijke ritme aanhouden hoeft dan ook helemaal niet verkeerd te zijn.

2) Maak een vakantieschema
Een schema klinkt meteen zo zakelijk en serieus, maar het inzichtelijk maken van hoe de weken er ongeveer uit komen te zien kan voor sommige kinderen houvast geven. Het kan zeker voor jonge kinderen zo onduidelijk zijn hoe lang ze precies vrij zijn omdat tijd nog een lastig begrip is. Door simpel op een A4'tje een schema te maken met de dagen van de week naast elkaar en de weken er onder kan er genoteerd worden wat ze allemaal te wachten staat. Extra bonuspunten krijg je als je er een klein tekeningetje bij maakt zodat het ook duidelijk is voor de kinderen die nog niet kunnen lezen. Wanneer de dag voorbij is kan het afgekruist worden.

3) Invulling
Oke, leuk zo'n schema. Maar wat zet je er op? Laat kinderen hier over meedenken! Wat zouden ze graag in de vakantie willen gaan doen? Bespreek met elkaar wat haalbaar is. En willen jullie alvast zoveel mogelijk inplannen of bepalen jullie per dag / week wat er op de planning komt te staan? Kunnen er verrassingselementen worden toegevoegd of is dat voor jouw kind juist helemaal niet fijn. Bedenk vooral wat voor jouw kind het beste werkt. Denk eens aan: een speeltuin waar jullie nog niet eerder zijn geweest, een picknick, een kaart knutselen voor iemand en versturen, iets bakken, een (klein) cadeautje voor elkaar gaan kopen en verstoppen in huis en laten zoeken, bezoek een museum/pretpark/dierentuin, maak met elkaar een insectenhotel voor in de tuin, geef een show voor elkaar, maak een ontbijt op bed, houd een bioscoopje in de avond inclusief popcorn, bereid een heerlijk diner voor en maak een restaurantje thuis, ga naar het park / bos. De keuze is reuze. 

4) Een klusje per dag / week
Jonge kinderen kunnen best al wat verantwoordelijkheid krijgen om mee te helpen in huis. Bedenk met elkaar welke klusjes er regelmatig gedaan moeten worden, zoals de vuilniszak naar de container brengen, de plantjes water geven, de vaatwasser in- en uitruimen, de tafel dekken, de tuin vegen, speelgoed in de kamer opruimen, helpen met de was (kleding ophangen met knijpers is meteen een mooie oefening voor de fijne motoriek). Maak van ieder klusje een kaartje en plak hierop klittebandtape. Iedere ochtend kunnen de kinderen zelf een klusje uitkiezen en ophangen. Misschien willen broertjes/zusjes wel een klusje samen doen. Meteen goed voor de onderlinge band. Lukt het ze zonder onderlinge ruzietjes? Hebben ze hulp nodig van jou of kunnen ze het samen voor elkaar krijgen? Bespreek aan het eind hoe het klusje is gegaan.

5) Een liefdevol gebaar
De vakantie is een mooi moment om iets liefdevols voor een ander te doen. Hiermee leer je je kind om aan de medemens te denken. Misschien willen jullie de buurvrouw ontlasten en een tijdelijke hondenuitlaatservice starten door een wandeling te maken met haar hond. Of knutselen jullie een mooi kaartje die je zomaar ergens in de brievenbus doet. Iets lekkers bakken, mooi inpakken en bij iemand langsbrengen die wel wat extra liefde kan gebruiken. Praat met je kind over het belang hiervan en laat het vooral zelf ideeën inbrengen.

Voor je het weet zit de schoolvakantie er weer op. Dus maak er wat moois van met elkaar. Maak die herinneringen om later met een warm hart op terug te kunnen kijken. Want je hebt maar zo´n 18 (als je geluk hebt) zomers met elkaar (slik.. ) voordat ze hun eigen ding willen gaan doen.

E N J O Y !

"Moet ik vandaag naar school?" vroeg mijn kleuter met de paniek in zijn ogen. Zijn eerste schooldag was aangebroken en hij vond het nogal spannend. Ik knikte. "Neeeeee, ik wil niet! Ik wil bij jou blijven," En hij begon onbedaarlijk te huilen, ik had meteen een knoop in mijn maag. Zo'n zelfde situatie maakte ik met zijn zusje mee die voor het eerst naar de opvang ging. Voor het eerst naar de opvang, een eerste schooldag, zonder papa en mama op kamp... het kan allemaal hartstikke spannend zijn.
(En niet alleen voor het kind, slik). Wat kan je doen om die hoge drempel ietsjepietsje lager te maken?

Het ene kind geeft een kus en stapt zonder problemen de klas binnen. Alsof hij er al maanden komt. Een ander kind begint thuis al te huilen, moet de school zo ongeveer binnen getrokken worden en klampt zich aan je vast zodra er één voet over de drempel komt. Zulke kinderen heb ik dus. Oké, dit is wellicht iets overdreven. Ik til ze de school binnen. Verder past deze omschrijving perfect bij de ervaringen die ik met ze heb. Ik probeer er zo nuchter mogelijk mee om te gaan en mijn emoties binnen te houden zodat zij daar geen weet van hebben. Hoe lastig ik dit ook vind. Mijn kind hartverscheurend achterlaten bij een onbekend persoon gaat bij mij dwars door mijn hart. Zelfs nadat ik dit al een paar keer heb moeten doen. Ik ben er niet goed in. Sterker nog: ik ben daar vreselijk slecht in. En dus ging ik Googlen naar tips. Ik vond daar het het idee om een hartje op jouw hand en op dat van je kind te tekenen. Als je naar het hartje kijkt of er een kusje op geeft dan denken jullie aan elkaar. Schattig! Dus dat is wat ik deed. Met een hartje op mijn hand vertrok ik naar mijn werk. Het leek te werken voor mij... euh mijn kind! Hoewel mijn kind teleurgesteld naar het vervaagde hartje op mijn hand keek toen ik hem kwam ophalen. Voor de volgende dag had ik een perfecte oplossing: een hartjes tattoo! Stoer dat hij dat vond! Vol trots liep hij de dag erna de klas binnen om zijn tattoo te laten zien aan zijn juf en klasgenootjes. Bam... afgeleid van het grote verdriet! Het blijft een paar dagen zitten dus perfect voor zijn eerste schoolweek. De tattoos vind je trouwens hier!
Andere goede tips die kunnen helpen om het wennen wat makkelijker te maken zijn:

1) Blijf zelf rustig
Stop je eigen (gespannen) emoties even weg. Ik zeg niet dat dit in alle gevallen altijd moet, want emoties tonen aan je kind is goed. Maar in dit geval werkt een hard huilende ouder naast het al hard huilende kind niet mee. Later mag je huilen in de auto, maar niet waar je kind bij is. Wees vrolijk, ontspannen en enthousiast.

2) Bereid je kind voor
Niks vervelender dan als jong kind niet weten wat je te wachten staat. Je gaat iets nieuws doen, maar wat...? Praat van tevoren met je kind zo gedetailleerd mogelijk over wat er komen gaat. Waar gaan jullie heen? Wie zijn daar allemaal? Wat kan hij daar doen? Hoe ziet het er uit? Hoe lang blijft hij daar? Wanneer kom je hem weer ophalen? Misschien is er een leuk filmpje op internet te vinden wat aansluit bij wat er komen gaat. Van tevoren eens langs de school / opvang rijden kan ook een goed idee zijn. Loop alvast eventjes op het plein als de school uit is. Loop eens langs het hek als er kinderen aan het buitenspelen zijn op het plein. 

3) Neem iets vertrouwds mee
Laat je kind iets uitzoeken wat voor hem vertrouwd is en eventueel troost kan bieden als dit nodig is. Dit kan een knuffel zijn, een speciaal doekje, een speen, een pop. Dat vindt een leerkracht echt niet erg (nee, echt niet!). Soms kan er een speciaal bedje ingericht worden op het bureau van de juf waar de knuffel oid overdag kan "slapen" totdat het weer mee naar huis kan.

4) Plak die tattoo
Plak thuis allebei een leuk hartje op een samen gekozen plekje. Zo kunnen jullie de hele dag aan elkaar denken en elkaar kusjes geven via de tattoo.

5) Doei is ook echt doei
Ga nooit zomaar weg zonder je kind gedag te zeggen omdat je denkt dat dit gemakkelijker voor je kind is. Het is verwarrend als een ouder plots weg is. Neem afscheid. Geef een dikke knuffel, laatste kus, aai over de bol. Vertel dat je nu weg gaat en dat je hem straks komt ophalen. Vaak hangen er dagritmekaarten in een opvang of kleuterklas zodat je kind kan zien wanneer het opgehaald wordt. En ga dan ook echt weg. Niet nog even kletsen op de gang of stiekem proberen een foto te maken van je kind (oeps, hier was ik toch een  ieniemienie beetje schuldig aan). Want als je kind je ziet wordt hij hier allen maar onrustig van.

En dan het heerlijkste moment: je kind weer ophalen! Knuffelennnnnnn. 

P.s. Houd er rekening mee dat je kind zoveel nieuwe indrukken heeft opgedaan en heel moe of zelfs chagrijnig kan zijn. 

Wat waren jullie eerste ervaringen met het moeten loslaten van je kind?